Ona cesaret verecek insanlar da vardı dünyada. Ve o, uzun boylu düşünmeden, hesaba kitaba kaçmadan, öylesine, içinden geldiği gibi, dünyasını kurmaya çalıştı; bu uzun şarkıları yazdı. "İstediğini yaz Selim," dedim. "Hiçbir korku aklını gölgelemesin." "Sonunda pişman olursun, usanırsın benden," dedi. "Zarar yok Selim be," dedim. "Bir insan da senin yüzünden sıkılsın; bir insandan da utanma! Ne olur?" "Peki Süleyman dost" dedi. Senin için olsun bu şarkılar... [Tutunamayanlar, s.112]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder